Τώρα προς το τέλος του καλοκαιριού, τώρα που κάθεσαι ακόμα ήρεμα κ ακούς τη θάλασσα απολαμβάνοντας τον ήχο από το ελαφρύ αεράκι, τα δέντρα και τα κύματα, τώρα λοιπόν κι εγώ είπα να γράψω κάτι.
Κάτι που σκέφτομαι και φαντάζομαι πως προβληματίζει κι άλλους εκτός από εμένα...
Τι γίνεται όταν χάνεις τα σταθερά πράγματα στη ζωή σου...;
Όταν υπάρχουν αλλαγές που αλλάζουν τα δεδομένα, όταν πρέπει να προσαρμοστείς, όταν... όταν... Πόσο απαίσιο συναίσθημα, αλήθεια.
Ευχάριστα και μη πράγματα, άνθρωποι και καταστάσεις που είχες συνηθίσει να ζεις και ξαφνικά χάνονται... Τότε κι εσύ βυθίζεσαι στην κατάθλιψη, κλείνεσαι στον εαυτό σου και χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Χάνεις, στην ουσία, ένα μέρος του εαυτού σου. Δεν ξέρεις πως προχωράει από εδώ και πέρα η ζωή.. Πως γίνεται να αλλάξεις τα δεδομένα, πως προχωράς.
Η επιβίωση είναι δεδομένη όπως και η άρνηση σου για αποδοχή... Όσο βουνό και να φαίνονται όλα στην αρχή, ξεπερνιούνται.
Κάτι που σκέφτομαι και φαντάζομαι πως προβληματίζει κι άλλους εκτός από εμένα...
Τι γίνεται όταν χάνεις τα σταθερά πράγματα στη ζωή σου...;
Όταν υπάρχουν αλλαγές που αλλάζουν τα δεδομένα, όταν πρέπει να προσαρμοστείς, όταν... όταν... Πόσο απαίσιο συναίσθημα, αλήθεια.
Ευχάριστα και μη πράγματα, άνθρωποι και καταστάσεις που είχες συνηθίσει να ζεις και ξαφνικά χάνονται... Τότε κι εσύ βυθίζεσαι στην κατάθλιψη, κλείνεσαι στον εαυτό σου και χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Χάνεις, στην ουσία, ένα μέρος του εαυτού σου. Δεν ξέρεις πως προχωράει από εδώ και πέρα η ζωή.. Πως γίνεται να αλλάξεις τα δεδομένα, πως προχωράς.
Η επιβίωση είναι δεδομένη όπως και η άρνηση σου για αποδοχή... Όσο βουνό και να φαίνονται όλα στην αρχή, ξεπερνιούνται.
Πόσο ωραία όμως είναι τελικά η συνήθεια; Πόσο ωραίο συναίσθημα το να ξέρεις τα δεδομένα που έχεις, κι ας μην τα εκτιμάς στην ώρα τους;
Γιατί να πρέπει πάντα τα πράγματα να είναι διαφορετικά απ'ότι τα θες; Γιατί να πρέπει να δοκιμάζονται οι αντοχές σου συνέχεια; Γιατί...; Γιατί...;
by Elena Atmatzidou
