Ο απολογισμός του 2017

Φαντάζομαι οι περισσότεροι, όπως κι εγώ, ξεκινάμε την κάθε χρονιά με νέα σχέδια, νέα όνειρα και νέους στόχους. Έτσι λοιπόν και στο τέλος του χρόνου κάνουμε έναν απολογισμό για το τι τελικά συνέβη σε αυτή τη χρονιά που όσο μεγαλώνουμε μας φαίνεται όλο και μικρότερη! 


Τις τελευταίες μέρες, λοιπόν, είμαι σε αυτή ακριβώς τη φάση και σκέφτηκα να γράψω κάτι (γιατί είχα και καιρό). Ποτέ δε γράφω για συγκεκριμένα γεγονότα και ανθρώπους, οπότε όσοι μπήκατε να μάθετε κουτσομπολιά, χαμένος κόπος :)

Θα μιλήσω γενικά λοιπόν, το 2017 άφησε μια ουδέτερη γεύση, ούτε γλυκιά ούτε πικρή. Ήταν μια χρονιά με τα καλά της και τα κακά της. 
Είχε ενθουσιασμό, χαρά αλλά και κλάματα (είμαι και καρκινάκι, μην ξεχνιόμαστε). Είχε στιγμές πολυέξοδες που μετατράπηκαν σε αφραγκίας,  αλλά και στιγμές αποταμίευσης. Είχε στιγμές γεμάτες φίλους, παρέες, ξέφρενο clubbing, τραγούδι και χαμό, αλλά και στιγμές μοναξιάς και γκρίνιας. Είχε απ' όλα σε γενικές γραμμές. 
Το γενικότερο feeling και συμπέρασμα είναι "να φύγει και να μην ξανά έρθει" αλλά κυρίως επειδή δεν είμαστε ευχαριστημένοι με τίποτα... μια πριγκίπισσα, σαν εμένα,  θέλει τα πάντα και πάντα(γελάμε τώρα)! 

Εύχομαι η χρονιά που πέρασε να ήταν καλή για όλους σας και να μη μετανιώσατε ούτε για μια πράξη σας! Όλα είναι μαθήματα, και με αυτά που μάθαμε θα πορευτούμε καλύτερα την επόμενη χρονιά! 
Εύχομαι ένα 2018 γεμάτο ενθουσιασμό, αγάπη, υγεία, γέλια, χαμόγελα και ό,τι άλλο μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους! Με το καλό να έρθεις 2018! 

0 Comments :

Όταν χάνεις τα σταθερά πράγματα στη ζωή σου

Τώρα προς το τέλος του καλοκαιριού, τώρα που κάθεσαι ακόμα ήρεμα κ ακούς τη θάλασσα απολαμβάνοντας τον ήχο από το ελαφρύ αεράκι, τα δέντρα και τα κύματα, τώρα λοιπόν κι εγώ είπα να γράψω κάτι. 
Κάτι που σκέφτομαι και φαντάζομαι πως προβληματίζει κι άλλους εκτός από εμένα...
Τι γίνεται όταν χάνεις τα σταθερά πράγματα στη ζωή σου...; 

Όταν υπάρχουν αλλαγές που αλλάζουν τα δεδομένα, όταν πρέπει να προσαρμοστείς, όταν... όταν... Πόσο απαίσιο συναίσθημα, αλήθεια. 
Ευχάριστα και μη πράγματα, άνθρωποι και καταστάσεις που είχες συνηθίσει να ζεις και ξαφνικά χάνονται... Τότε κι εσύ βυθίζεσαι στην κατάθλιψη, κλείνεσαι στον εαυτό σου και χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Χάνεις, στην ουσία, ένα μέρος του εαυτού σου. Δεν ξέρεις πως προχωράει από εδώ και πέρα η ζωή.. Πως γίνεται να αλλάξεις τα δεδομένα, πως προχωράς. 

Η επιβίωση είναι δεδομένη όπως και η άρνηση σου για αποδοχή... Όσο βουνό και να φαίνονται όλα στην αρχή, ξεπερνιούνται. 
Πόσο ωραία όμως είναι τελικά η συνήθεια; Πόσο ωραίο συναίσθημα το να ξέρεις τα δεδομένα που έχεις, κι ας μην τα εκτιμάς στην ώρα τους; 

Γιατί να πρέπει πάντα τα πράγματα να είναι διαφορετικά απ'ότι τα θες; Γιατί να πρέπει να δοκιμάζονται οι αντοχές σου συνέχεια; Γιατί...; Γιατί...;

by Elena Atmatzidou

0 Comments :

Μήπως μας έφαγε η ρουτίνα;

Καιρό τώρα προσπαθώ να σκεφτώ κάτι να γράψω, ένα θέμα που θα μπορέσω να αναλύσω και να καταλήξω κάπου. Συμβαίνουν τόσα γύρω μας καθημερινά κι όμως η ρουτίνα το κάνει τόσο δύσκολο...
Κάθισα λοιπόν μια μέρα και άρχισα να παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου πιο προσεκτικά, στη δουλειά, στο  δρόμο κτλ 


Άνθρωποι να τσακώνονται, να προσβάλλουν, να μη νοιάζονται αν πληγώνουν τον άλλο, αν τσακίζουν τον εγωισμό τους, ούτε καν αν είναι καλά... Και αναρωτιέμαι, γιατί να θέλει να κάποιος να τα κάνει όλα αυτά; Γιατί να τα κάνει και στον εαυτό του στο κάτω κάτω; Γιατί να θέλει να τσακώνεται, να συγχύζεται, να δημιουργεί εντάσεις; Γιατί να θέλει να κάνει αυτό που επιθυμεί αδιαφορώντας αν θα επηρεάσει κάποιον άλλο. Γιατί οι άνθρωποι είμαστε έτσι; Είναι κατασκευαστικό λάθος και ήμασταν έτσι πάντα; Γίναμε λόγω της οικονομικής κρίσης; Και αν ναι, γιατί αυτό δε μας έφερε πιο κοντά αφού υποτίθεται συμπάσχουμε και μας απομάκρυνε περισσότερο; Μήπως είναι γενικότερη κρίση; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρεις αληθινά χαμόγελα γύρω σου; Πας σε ένα μαγαζί και βλέπεις τον ταμία που χαμογελάει ψεύτικα. 
Ειναι κάποιος ευτυχισμένος σε αυτή τη ζωή; Δεν καταλαβαίνω γιατί να μην είναι. Μας έχει φάει η ρουτίνα; 

Γράφω αυτά τα ερωτήματα και όντως αναρωτιέμαι και για τον εαυτό μου. Η ρουτίνα είναι το μυστικό και μάλλον η απάντηση σε όλα. Είναι σα να έχουμε μπει σε ένα καλούπι ζωής, συνηθίσαμε σε αυτό και δεν ασχολούμαστε πια μέχρι που ξυπνάμε και παθαίνουμε σοκ από την πίεση που έχουμε οι ίδιοι προσκαλέσει στον εαυτό μας. 

Δεν έχει καιρό που άλλαξε ο χρόνος, δεν είναι αργά να βάλουμε νέους στόχους για το 2017. Ήρθε και η άνοιξη, ο ήλιος κάνει τα πράγματα λίγο πιο εύκολα όπως και μια κυριακάτικη βόλτα. 

Δεν ξέρω αν κατέληξα κάπου πάντως σίγουρα υπάρχει κάτι να σκεφτούμε.. 

Εύχομαι λοιπόν μια χαρούμενη Κυριακή και Enjoy the sunshine! ☀️ ☀️ ☀️

by Elena Atmatzidou

0 Comments :