Καιρό τώρα προσπαθώ να σκεφτώ κάτι να γράψω, ένα θέμα που θα μπορέσω να αναλύσω και να καταλήξω κάπου. Συμβαίνουν τόσα γύρω μας καθημερινά κι όμως η ρουτίνα το κάνει τόσο δύσκολο...
Κάθισα λοιπόν μια μέρα και άρχισα να παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου πιο προσεκτικά, στη δουλειά, στο δρόμο κτλ
Άνθρωποι να τσακώνονται, να προσβάλλουν, να μη νοιάζονται αν πληγώνουν τον άλλο, αν τσακίζουν τον εγωισμό τους, ούτε καν αν είναι καλά... Και αναρωτιέμαι, γιατί να θέλει να κάποιος να τα κάνει όλα αυτά; Γιατί να τα κάνει και στον εαυτό του στο κάτω κάτω; Γιατί να θέλει να τσακώνεται, να συγχύζεται, να δημιουργεί εντάσεις; Γιατί να θέλει να κάνει αυτό που επιθυμεί αδιαφορώντας αν θα επηρεάσει κάποιον άλλο. Γιατί οι άνθρωποι είμαστε έτσι; Είναι κατασκευαστικό λάθος και ήμασταν έτσι πάντα; Γίναμε λόγω της οικονομικής κρίσης; Και αν ναι, γιατί αυτό δε μας έφερε πιο κοντά αφού υποτίθεται συμπάσχουμε και μας απομάκρυνε περισσότερο; Μήπως είναι γενικότερη κρίση; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρεις αληθινά χαμόγελα γύρω σου; Πας σε ένα μαγαζί και βλέπεις τον ταμία που χαμογελάει ψεύτικα.
Ειναι κάποιος ευτυχισμένος σε αυτή τη ζωή; Δεν καταλαβαίνω γιατί να μην είναι. Μας έχει φάει η ρουτίνα;
Γράφω αυτά τα ερωτήματα και όντως αναρωτιέμαι και για τον εαυτό μου. Η ρουτίνα είναι το μυστικό και μάλλον η απάντηση σε όλα. Είναι σα να έχουμε μπει σε ένα καλούπι ζωής, συνηθίσαμε σε αυτό και δεν ασχολούμαστε πια μέχρι που ξυπνάμε και παθαίνουμε σοκ από την πίεση που έχουμε οι ίδιοι προσκαλέσει στον εαυτό μας.
Δεν έχει καιρό που άλλαξε ο χρόνος, δεν είναι αργά να βάλουμε νέους στόχους για το 2017. Ήρθε και η άνοιξη, ο ήλιος κάνει τα πράγματα λίγο πιο εύκολα όπως και μια κυριακάτικη βόλτα.
Δεν ξέρω αν κατέληξα κάπου πάντως σίγουρα υπάρχει κάτι να σκεφτούμε..
Εύχομαι λοιπόν μια χαρούμενη Κυριακή και Enjoy the sunshine! ☀️ ☀️ ☀️
by Elena Atmatzidou
