Παρασκευή πρωί και περιμένω στην Εθνικής Αντιστάσεως να έρθει το 703 με διαδρομή προς Περιστέρι.
Φτάνει το λεωφορειάκι, ανοίγει η πόρτα και αρχίζουμε την επιβίβαση από τη μπροστινή πόρτα. Μπροστά μας ο οδηγός χαμογελαστός να μας λέει «Καλημέρα». Δε νομίζω πως άκουσα καμία απάντηση, ούτε από τον εαυτό μου!
Μου φάνηκε παράξενο που μας χαιρέτισε έναν έναν. Και τώρα κάθομαι στα πίσω καθίσματα και σκέφτομαι.. Τι ακριβώς μου φάνηκε παράξενο; Αντιλαμβάνεστε τι; Η ευγένεια! Η κοινωνικότητα ενός ανθρώπου! Σε τι κόσμο έχουμε μάθει να ζούμε τελικά; Έχουμε αποδεχτεί όλη την παρακμή, την ασέβεια, την αγένεια, το θράσος και γινόμαστε όλοι ίδιοι!
Ενοχλήθηκα από τον εαυτό μου πρώτα, που δεν επέστρεψα την ευχή του για μια καλή ημέρα. Αν δε διορθώσουμε πρώτα τον εαυτό μας, δεν πρόκειται να αλλάξουν οι γύρω μας ούτε ο κόσμος.
Όλα γίνονται λιθαράκι λιθαράκι. Αν εφαρμόσουμε το «μην κάνεις στον διπλανό σου αυτό που δε θες να σου κάνουν» τότε ο κόσμος στα μάτια μας θα είναι διαφορετικός, κι εμείς θα είμαστε πιο χαρούμενοι κι ευχαριστημένοι από τη ζωή μας.
Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, σήμερα που είναι η αγαπημένη μας Παρασκευή, σε πόσους φερθήκαμε σωστά, όπως θα θέλαμε να μας φερθούν;
Καλό μας ΣΚ :)
By Elena Atmatzidou
