Σκεπτόμενη καταστάσεις και ανθρώπους γύρω μου κατέληξα στο συμπέρασμα πως οι άνθρωποι πια δεν έχουν υπομονή. Ίσως η καθημερινότητα, οι γρήγοροι ρυθμοί, μας έχουν κάνει ανυπόμονους, βιαστικούς, ευαίσθητους.
Είναι πολλοί αυτοί που δεν προσπαθούν στην καθημερινότητα τους, δεν προσπαθούν να μιλήσουν, δεν προσπαθούν να δουλέψουν και κάποιοι ούτε καν να σκεφτούν!
Παρατηρώ ανθρώπους που ψάχνουν για δουλειά, να απελπίζονται και να τα παρατάνε, ανθρώπους που δουλεύουν και τα περιμένουν όλα εύκολα, ανθρώπους που δεν μάχονται για πολλά στη ζωή τους.
Πρόσφατα είχα και μια συζήτηση με την κυρία Αριστέα (εξαιρετική, γλυκύτατη, ευγενική και μητέρα δυο παιδιών 19 και 24χρ) και λέγαμε για τις σχέσεις σήμερα. Παρατηρείται, λοιπόν, γενικά πως ο ένας στην αρχή της κάθε σχέσης συχνά φεύγει γρήγορα. Προσωπική μας άποψη είναι ότι πλέον δεν έχουμε την υπομονή να προσπαθήσουμε, τρέχουμε όλη μέρα και δε θέλουμε να μπούμε σε μια κατάσταση που θα μας προβληματίσει στο ελάχιστο. Και κάπως έτσι, με το πρώτο κώλυμα τα παρατάμε και αναζητάμε πάλι το εύκολο.
Φίλοι μου, σε κανένα τομέα δεν υπάρχουν "εύκολα". Τίποτα στη ζωή δε χαρίζεται! Σίγουρα βλέπουμε κάποιους και απορούμε για το πως γίνεται να τα έχουν όλα αυτά, θα πω λοιπόν κι εγώ πως:
1. Δεν ξέρουμε αν κατακτήθηκαν όλα εύκολα
2. Η ζωή μας δοκιμάζει ανάλογα με τις αντοχές μας.
Δεν απογοητευόμαστε λοιπόν για τίποτα, προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο και εν τέλει θα το έχουμε! Και αν δεν το έχουμε, τότε δε θα ήταν το καλύτερο 
(Για μία ακόμη φορά άλλα ήθελα να πω και αλλιώς μου βγήκαν 
)
By Elena Atmatzidou
