Έχουμε κατά καιρούς διαβάσει πολλά άρθρα για το πόσο έξυπνοι είναι τελικά όσοι ξεχνάνε εύκολα, και γενικά πολλά άρθρα που μετατρέπουν πολλά μας ελαττώματα σε ευφυΐα.
Κανένας όμως δεν έγραψε, τουλάχιστον σε αυτά που έχω διαβάσει εγώ, το πόσο ευτυχισμένος μπορεί να είναι αυτός που ξεχνάει!
Εγώ, λοιπόν, ανήκω σε αυτή την κατηγορία, όχι τόσο στους ευτυχισμένους, γιατί μεσολαβούν κι άλλοι παράγοντες και πρέπει να ξεχάσω πολλά περισσότερα, αλλά σίγουρα στους ωφελημένους λόγω της προσωρινής μνήμης.
Στη δουλειά μου μπορεί πολλοί να εκνευρίζονται που δε θυμάμαι πολλά πράγματα, είτε πελάτες είτε συνεργάτες, αλλά για σκεφτείτε ότι εγώ όταν γυρίσω σπίτι μου μπορώ να κοιμηθώ ό,τι και να έχει συμβεί μέσα στη μέρα. Πολλοί θα με έλεγαν αναίσθητη, αλλά δεν είμαι και μπορώ να το πω με σιγουριά, γιατί όταν συμβαίνει το οτιδήποτε είμαι 100% εκεί με όλες μου τις αισθήσεις με μοναδικό σκοπό να λυθεί.
Τα άγχη της δουλειάς και της καθημερινότητας, τα προβλήματα που μπορεί να παρουσιαστούν και οι μικρές αναποδιές, είναι αυτά που μπορούν να οδηγήσουν έναν άνθρωπο στην παράνοια. Να χάσει τον ύπνο του ή να βλέπει όνειρα επηρεασμένα από τους προβληματισμούς του. Να ασπρίσουν τα μαλλιά του και να στριφογυρίζει για ώρες στο κρεβάτι.
Δεν ξέρω αν χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη σε όσους το παθαίνουν αυτό, αν και προσωπικά πιστεύω πως όλοι χρειαζόμαστε λίγο ή πολύ για διαφορετικούς λόγους, πάντως όσοι ξεχνάνε σίγουρα αυτό το πρόβλημα το έχουν λυμένο.
Με αυτή τη μνήμη, λοιπόν, ξεχνάω και ξεπερνάω σχετικά εύκολα καταστάσεις και αρνητικά συναισθήματα. Πχ.: Αν περάσει καιρός από κάτι που έχει συμβεί, από κάποιον που με πλήγωσε με οποιοδήποτε τρόπο ή που με εκνεύρισε, εγώ δε θα το θυμάμαι στο μέλλον και με αυτόν τον τρόπο δεν κρατάω κακίες
Εγώ λοιπόν μπορεί να μη θυμάμαι το όνομα σου, αλλά το βράδυ θα κοιμηθώ.. εσύ;
By Elena Atmatzidou
