Κυριακή πρωί και έχω μόλις ανοίξει το ράδιο. Πετυχαίνω ειδησεογραφική εκπομπή και για μια ακόμη φορά η συζήτηση αφορά την άδικη δολοφονία του 19χρονου Άλκη.
Γενικά, η κοινωνία αυτή δεν ησυχάζει, πάντα υπάρχει κάτι δυσάρεστο να τραβάει την προσοχή όλων μας και όλα με κάνουν να αναρωτιέμαι σε τι κόσμο ζούμε και τι πρόβλημα έχει ο κόσμος.
(Έτσι για την πληροφορία, γενικά αντιμετωπίζω μια δυσκολία στο να καταλάβω πως συμβαίνουν κάποια πράγματα, κυρίως αυτά που έχουν να κάνουν με αδιευκρίνιστες ψυχασθένειες.)
Τέλος πάντων, ακούγοντας λοιπόν αυτή τη συζήτηση και κοιτάζοντας την ώρα στο κινητό, μου έρχεται μια σκέψη, ότι ο κόσμος πάντα είναι χωρισμένος σε «στρατόπεδα»!
Αν το παρατηρήσετε, πάντα οι άνθρωποι χωρίζονται και τσακώνονται!
.Ολυμπιακός -Παναθηναϊκός, ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ, εμβόλιο-όχι εμβόλιο, Android-iOS, άσπρο-μαύρο, και σκέφτομαι, ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;;;;
Γιατί να πρέπει να τσακωνόμαστε και να διαφωνούμε; Γιατί να δολοφονούνται αθώοι άνθρωποι και μη; Δεν είναι αρκετά τα προβλήματα που υπάρχουν από μόνα τους; Γιατί όλο αυτό που ζούμε 2 χρόνια τώρα αντί να μας ενώσει και να το παλέψουμε να επανέλθουμε όλοι μαζί, μας έχει διχάσει ακόμα περισσότερο;
Δε μας φταίει η κοινωνία, δε μας φταίει το κράτος, δική μας είναι η ευθύνη, του καθένα ατομικά! Η εκάστοτε κυβέρνηση είναι το λιθαράκι σε όλα αυτά που ζούμε, η οποία πάντα είναι ψηφισμένη από την πλειοψηφία των πολιτών, δεν ανέλαβε μόνη της, συνεπώς, κι αυτό δική μας ευθύνη είναι. Και όπως όλες μας οι πράξεις έχουν συνέπειες, έτσι έχει κι αυτή, και από τις πράξεις μας (σωστές ή λάθος) μαθαίνουμε, δε θα λυθεί κάτι αν τσακωθώ με τον διπλανό μου.
Τα προβλήματα που υπάρχουν γύρω μας είναι άπειρα, οικονομικά, υγείας, ατυχήματα, φυσικές καταστροφές κ.τ.λ. και δε λύνονται σίγουρα με διαπληκτισμούς. Ας μην δημιουργούμε, όσο γίνεται, περισσότερα και ας ενωθούμε για να αντέξουμε… καμία φωτιά δε θα είχε σβήσει και κανένα σπίτι δε θα είχε σωθεί το καλοκαίρι αν τσακώνονταν όσοι έσπευσαν εκεί αντί να λειτουργήσουν ομαδικά. Εκεί δεν υπήρχαν εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι άραγε;
More food for thought 💭
by Elena Atmatzidou
