Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Τις τελευταίες ημέρες αντιλαμβάνομαι πως το μυαλό δεν ηρεμεί ποτέ! Το δικό μου σίγουρα όχι, αλλά αναλύοντας τους λόγους, καταλαβαίνω πως λίγο ή πολύ όλοι είμαστε στην ίδια κατάσταση. Η εξέλιξη της τεχνολογίας με τη χρήση των υπολογιστών και των κινητών έχει διευκολύνει πάρα πολύ τη ζωή μας και δε μπορούμε να είμαστε τίποτε άλλο παρά ευγνώμονες.
Πέρα όμως από την ευκολία, έχετε αντιληφθεί ότι είμαστε συνέχεια στην πρίζα εξαιτίας της; Κάποτε (που τα νέα των 21.00 ούτε καν πλησίαζαν τα ευτράπελα που συμβαίνουν τώρα) θα απελπιζόσουν κάποια στιγμή και θα έκλεινες την τηλεόραση, και μετά σιωπή. Τώρα κλείνεις την τηλεόραση, μπαίνεις να χαζέψεις στο κινητό, στο tablet, στον υπολογιστή και τσουπ (!) ο χαμός ξεδιπλώνεται μπροστά σου... Και τι να κάνεις; Να κλείσεις και το κινητό; Και και πως θα βλέπεις τα stories των άλλων; Και πως θα μιλήσεις με τους φίλους σου; Τι; Να τους πάρεις τηλέφωνο;! Τι είναι αυτό; Στην εποχή των απεριορίστων λεπτών ομιλίας που είναι πιο άχρηστα από ποτέ και όλοι αναζητούμε τα απεριόριστα ΜΒ! Αντιλαμβάνεστε που θέλω να καταλήξω;
Είμαστε συνέχεια στην τσίτα, κοιτάμε μια οθόνη όλη μέρα για να ελέγξουμε την ώρα, τις 100 ειδοποιήσεις, λαμβάνουμε όλη μέρα email επαγγελματικά και μη, μηνύματα, ειδοποιήσεις ημερολογίου και ξαφνικά… μπουμ!!! 
Έχουμε περάσει άλλη μια ημέρα κουράζοντας το μυαλό μας, για τουλάχιστον 16 ώρες, χωρίς κάποια ουσία, χωρίς να παράγουμε κάποιο έργο, έτσι μόνο και μόνο επειδή η εποχή το επιβάλλει.
Βγαίνουμε έξω σε μια συναυλία, σε ένα μαγαζί για φαγητό κ.τ.λ. και ασχολούμαστε πόση ώρα με τα story που θα ανεβάσουμε, τα tags, τα hashtags, τα stickers και τα gifs που θα το πλαισιώσουν. Φανταστείτε πώς θα ήταν η ζωή μας αν αφιερώναμε όλο αυτόν τον χρόνο στον εαυτό μας ή στις σχέσεις μας με τους γύρω μας, πόσο καλύτερος μπορεί να ήταν ο κόσμος μας;
Ξέρω ότι κι εγώ η ίδια που το γράφω και τα σκέφτομαι και με «πονάνε» όλα αυτά, τα ίδια θα συνεχίσω να κάνω, και όχι τόσο λόγω θέλησης, αλλά κυρίως λόγω του συγχρονισμού με την εποχή και της τροχιάς που κινούμαστε.
Πρέπει όμως όλοι να βρούμε τρόπους να ξεκουράσουμε το μυαλό μας και την ψυχή μας για να μπορέσουν να συμβούν στη ζωή μας νέα πράγματα, όμορφα και σημαντικά.
Food for thought 
γιατί «Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι»…
By Elena Atmatzidou
