Από μικρή επηρεαζόμουν και κολλούσα με την τηλεόραση! Τόσο πολύ που τις περισσότερες φορές που θυμάμαι ένα όνειρο, είχε να κάνει με μια σειρά που με είχε προβληματίσει ή που είχα εθιστεί και ταυτιστεί αρκετά, θα έλεγα.
Έχω κατα καιρούς δει τον εαυτό μου να συμμετέχει ή να παρακολουθει διάφορα shows! Έχω "παίξει" στο "Πάτερ ημών" (σειρά του ΑΝΤ1 τη δεκαετία του '90) που για έναν περίεργο λόγο "γυριζόταν" στην πλατεία Καρπαθου στην Καλλίπολη του Πειραιά (όπου ειναι και η γειτονιά που μεγάλωσα). Ενα ακόμα που θυμάμαι είναι να προσπαθώ στον ύπνο μου να δω τη συνέχεια της σειράς "Kyle XY", της οποίας το τέλος ήταν τόσο απότομο που με άφησε με πολλά ερωτηματικά, είχα εθιστεί απόλυτα αφού είδα σε ένα μήνα όλες τις season (αυτό το προκαλεί συνήθως η ανεργία και η αφραγκία)! Πιο πρόσφατα έχω δει και το "Μπρούσκο" και άλλες πολλές!
Δεν ξέρω τι ειναι αυτό που προκαλεί όλη αυτή την αντίδραση και τη σύγχυση στο υποσυνείδητό μου, ίσως η ήρεμη ζωή μου συγκριτικά με όλα αυτα που συμβαίνουν στις σαπουνόπερες! Δε μπορώ να πω, ήμουν πάντα λάτρης του δράματος! Έχω δει πολλές "μεξικάνικες", όπως τις λέγαμε, που ήταν και ο λόγος που ξεκίνησα να μαθαίνω ισπανικά!
Δεν ξέρω αν κάποιος άλλος στην ενήλικη ζωή του εχει τέτοιου είδους απωθημένα, αφού οταν ξεκίνησα τα μαθήματα και μας ρωτούσαν στην τάξη "γιατί θέλουμε να μάθουμε ισπανικά", εγώ ντρεπόμουν να πω τον αληθινό λόγο!
Δεν ξέρω αν με εχει επηρεάσει αρνητικά αυτή μου η ασχολία... Πάντως πλέον σίγουρα δε με αποξενώνει! Ειναι ωραίο να κανεις πράγματα που σου αρέσουν, όπως είναι το να βλέπεις μια σειρά ή να παίζεις ένα video game, αλλά οπως λένε "παν μέτρον άριστον"!
(Συχνά τα άρθρα μου ξεκινούν αλλιώς και καταλήγουν ακόμη πιο αλλιώς, ειναι σκέψεις που απλά βγαίνουν απο το κεφάλι μου! #freeSpirit)
by Elena Atmatzidou
