Είναι κι εκείνες οι Κυριακές της άνοιξης, και ίσως κάποιες φορές του αθηναϊκού χειμώνα, που σε φυσάει ένα ελαφρύ αεράκι και που ο ήλιος πέφτει γλυκά επάνω σου... κι εσύ απλά δε μπορείς να κάτσεις σπίτι!
Εκείνες οι Κυριακές που σε προκαλούν να ερωτευτείς, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Να βγεις μια γλυκιά βόλτα σε ένα άλσος, δίπλα στη θάλασσα, σε ένα πάρκο και να απολαύσεις την ηρεμία και τη γαλήνη που μόνο η Κυριακή μπορεί να σου προσφέρει, και όλα αυτά μέχρι τις 6 το απόγευμα (μετά ξαφνικά η μέρα μετατρέπεται σε Δευτέρα).
Εκείνες οι Κυριακές που θες να τους ξυπνήσεις όλους και να πας μια εκδρομή μέχρι το ρομαντικό Ναύπλιο και να μην έρθει ποτέ η Δευτέρα. Μια Κυριακή σαν εκείνη της κόρης μου της σοσιαλίστριας «Ωραία που ‘ναι η Κυριακή. Αχ να ‘ταν πιο μεγάλη».
Εκείνες οι Κυριακές που αν είσαι μόνος, οι φίλοι σου φαίνονται ανεπαρκής παρέα.
Μια Κυριακή σαν τη σημερινή...
Sunday, I'm in love
by Elena Atmatzidou
