Same things, different days

Και ναι! Δε θα μπορούσε να λείπει ένα «πεσμένο» αρθράκι από το «μπλογκ» ενός Καρκίνου μέσα στο 2020! (Και πολύ άργησε, αν με ρωτάτε) 



Ημέρες γιορτών που θα έπρεπε να φέρνουν χαρά και να ξεχειλίζει η αγάπη και η ευτυχία από παντού! Οι λίγες ώρες στις επίσημες ημέρες που προσπαθούμε να μη λέμε κακίες «λόγω της ημέρας Αντωνάκη μου», που θα έπρεπε να δίνουμε μόνο ευχές και να μοιράζουμε αγκαλιές και αγάπη. Οκ, τις αγκαλιές φέτος θεωρώ πως έχουμε εμπεδώσει πως πρέπει χρονικά να τις αποφεύγουμε, οπότε πάει και αυτό. 

Τι σημασία έχει αν θα κρατηθείς 1,2,3 ή 4 μέρες από το να πεις την κακία που σκέφτεσαι ή αν θα είσαι ευγενικός αυτές τις ημέρες από τη στιγμή που οι σκέψεις σου μπορεί να είναι ακατάλληλες δια ανήλικους (🪓) ; Και θα απαντήσω ευθύς αμέσως, ΚΑΜΙΑ! Αν μπορείς να καταφέρεις να μη σκέφτεσαι και να μη λες, τότε ναι, αλλά 360 ημέρες τον χρόνο κι όχι 4! 

Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με τις ευχές, με τα χριστουγεννιάτικα hits που παίζουν παντού, που μας δημιουργούν αμφότερα μια ψευδαίσθηση αλλαγής! Τα περισσότερα, όπως έχουμε παρατηρήσει, αναφέρουν πως τα φετινά Χριστούγεννα ή το νέο έτος θα είναι διαφορετικό κ.τ.λ. και διερωτώμαι, ΓΙΑΤΙ; Τι θα αλλάξει; Τι θα αλλάξουμε εμείς για να αλλάξει κάτι στη ζωή μας; Δυστυχώς δεν πέφτουν ουρανοκατέβατες οι αλλαγές. Έτσι και στις ευχές, δε λέμε «εύχομαι να σκέφτεσαι αλλιώς και να σου συμβεί το καλύτερο», αλλά προτιμάμε να το αφήνουμε στη μοίρα του λέγοντας «εύχομαι το νέο έτος να φέρει...» και τι είναι το νέο έτος για να φέρει; Ο Άγιος ο Βασίλης;

Δε βγάζω την ουρά μου απ’ έξω, τα ίδια εύχομαι  κι εγώ σε όλους και το πιο πιθανό είναι ότι θα συνεχίσω να εύχομαι κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά μπορεί μια ευχή να αλλάξει κάτι; Γιατί οκ, το σύμπαν μπορεί να ακούει, αλλά θεωρώ πως όλα πλέον τα λέμε αυτοματοποιημένα χωρίς καν να τα συνειδητοποιούμε ή να τα εννοούμε. 

Εν κατακλείδι, δεν  έχω ιδέα για το ποιος είναι ο ορθός τρόπος να ευχηθούμε, αλλά ξέρω πως αν δεν αλλάξουμε μόνοι μας αυτό που μας ενοχλεί, δεν πρόκειται να αλλάξει μόνο του. Σκέψου, γράψε αυτά που σε ενοχλούν και προσπάθησε για τις επόμενες 360 ημέρες να τα διορθώσεις, έτσι ίσως να αλλάξει κάτι τα επόμενα Χριστούγεννα ή τον επόμενο χρόνο και να έρθει η πολυπόθητη αλλαγή. 

Τροφή για λίγη ακόμα σκέψη! 

Χρόνια Πολλά! 🌟🎄

0 Comments :

Η ζωή μου, οι επιλογές μου

Θα μπορούσε η συγκεκριμένη ανάρτηση να είναι η συνέχεια της προηγούμενης, εκτός και αν δεν έχεις διαβάσει το προηγούμενο, τότε είναι απλά μία ανάρτηση, και καλή σου ανάγνωση! 

Όπως καταλαβαίνουμε όλοι με «βασανίζουν» λίγο οι επιλογές μας και το αν τη ζωή μας τελικά είναι μόνο οι επιλογές μας. 


Η δική μου άποψη τελικά είναι ότι ναι, η ζωή μας είναι οι επιλογές μας. Όλα τα συναισθήματα μας είναι λόγω των επιλογών μας, η χαρά μας, η λύπη μας, η απογοήτευση μας, η υπερηφάνεια μας, κτλ, όλα είναι επιλογές μας. 

Δεν είναι ένα θέμα που μπορώ να είμαι απόλυτη, κάποιες φορές ξεγελιέμαι και πιστεύω στην «τύχη», δεν ξέρω όμως αν υπάρχει ή απλά είναι κάτι που έχουμε σκεφτεί εμείς οι άνθρωποι για  να έχουμε κάπου αλλού να ρίχνουμε την ευθύνη. Σκέφτομαι λοιπόν κάποιες από τις επιλογές που κάνουμε γενικά οι άνθρωποι και σου τις παραθέτω. 

Σκέψου λίγο, λοιπόν, τα παρακάτω λέγοντας τα στον εαυτό σου και ίσως καταλήξεις κι εσύ στο ίδιο συμπέρασμα or #not!

Είναι επιλογή μου να πιστεύω στους ανθρώπους και να απογοητεύομαι. 
Είναι επιλογή μου και πρόβλημα μου να ελπίζω για το οτιδήποτε.
Είναι επιλογή μου να κάθομαι σε μια δουλειά που δε μου αρέσει.
Είναι επιλογή μου να μην έχω φίλους.
Είναι επιλογή μου να σκοτώνω.
Είναι επιλογή μου να κλέβω.
Είναι επιλογή μου να πίνω.
Είναι επιλογή μου να επιτρέπω στον κάθε ένα να επηρεάζει τη ζωή μου.
Είναι επιλογή μου να δίνω σημασία εκεί που δεν πρέπει.
Είναι επιλογή μου να αγχώνομαι.
Είναι επιλογή μου να αγαπώ.
Είναι επιλογή μου να μισώ.
Και πόσες ακόμα επιλογές που μπορεί κανείς να σκεφτεί...

Το μόνο, ίσως, που δεν είναι επιλογή μας, είναι ό,τι έχει να κάνει με τη σωματική και ψυχική υγεία, κι αυτό μόνο αν δεν είναι συνέπεια των παλαιότερων επιλογών μας. 

Νέα τροφή για σκέψη... (γιατί γενικά δεν τρώμε πολύ σε αυτή την καραντίνα...) 
Εσένα; Είναι άραγε η ζωή σου είναι οι επιλογές σου; 

by Elena Atmatzidou

0 Comments :

Τα συμπλέγματά μας, οι επιλογές μας

 Όλοι λίγο ή πολύ έχουμε τα συμπλέγματα μας, κοινώς, είμαστε κομπλεξικοί!

Το πως όμως εκδηλώνεται στον καθένα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Κάποιοι βασανιζόμαστε μόνοι μας και κάποιοι βασανίζουμε τους γύρω μας. Σε αυτό το «άρθρο» θα αναφερθώ σε αυτούς που βασανίζουν τους άλλους, καθώς το τι κάνει ο κάθε ένας στον εαυτό του θα πρέπει να τι ψάξει λίγο μόνος του.. 




Στην κατηγορία, λοιπόν, αυτών των «σαδιστών» ανήκουν ίσως και οι πιο ανασφαλείς, οι οποίοι μπορεί όντως να έχουν κάνει λάθος επιλογές στη ζωή τους και να μην τους ταιριάζει αυτό που «κυνηγάνε» και καλώς να είναι ανασφαλείς. Το πρόβλημα όμως όλων είναι πως ποτέ δε σκέφτονται τον άλλο, δε μπαίνουν στη θέση του άλλου και δεν κάνουν πράξη το «μην κάνεις στον άλλο αυτό που δε θα ήθελες να σου κάνει», πράγμα το οποίο συμβαίνει έτσι κι αλλιώς για πολυ λάθος λόγους, αλλά ίσως το αναλύσω σε άλλο «άρθρο». 

Είναι λοιπόν, αυτοί οι συμπλεγματικοί/κομπλεξικοί, που ξεσπάνε πάνω σε άλλους, γιατί δε μπορούν να ξεσπάσουν στον εαυτό τους. Είναι αυτοί που θα αρνηθούν να εξηγήσουν ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημά τους, ενδεχομένως γιατί δεν υπάρχει. Αυτοί που θα φωνάξουν, θα προσβάλουν, θα ρίξουν ευθύνες χωρίς να έχουν ή έστω να βρουν τις σωστές λέξεις να δικαιολογήσουν τη στάση τους. Αυτοί που θα «κελαηδήσουν» από δω κι από ‘κει, γιατί είναι πιο εύκολο όταν δεν υπάρχει αντίλογος. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που δεν κατάφεραν ίσως αυτό που εσύ έχεις καταφέρει, γιατί πολύ απλά μπορεί να μην τους ταιριάζουν οι επιλογές τους. 

Είναι αυτοί που δεν τους αρέσει η ζωή τους και πιστεύουν πως φταίνε οι γύρω. Ας κλείσω λοιπόν με αυτό, όλοι είμαστε οι επιλογές μας. Δε μας φταίνε οι φίλοι μας, η δουλειά μας, η οικογένειά μας κτλ. Όλα είναι επιλογές μας, επιλογή μου είναι οι φίλοι μου, επιλογή μου είναι η δουλειά μου, επιλογή μου είναι να ζω με την οικογένειά μου και να δέχομαι ό,τι με ενοχλεί, ζω με τις επιλογές μου. Όλα μπορούν να αλλάξουν, άλλα πιο εύκολα κι άλλα πιο δύσκολα, το θέμα είναι πόσο το θες εσύ... 

Λίγη ακόμα τροφή για σκέψη...

by Elena Atmatzidou

0 Comments :

Ευτυχισμένος όποιος ξεχνάει

Έχουμε κατά καιρούς διαβάσει πολλά άρθρα για το πόσο έξυπνοι είναι τελικά όσοι ξεχνάνε εύκολα, και γενικά πολλά άρθρα που μετατρέπουν πολλά μας ελαττώματα σε ευφυΐα. 

Κανένας όμως δεν έγραψε, τουλάχιστον σε αυτά που έχω διαβάσει εγώ, το πόσο ευτυχισμένος μπορεί να είναι αυτός που ξεχνάει! 


Εγώ, λοιπόν, ανήκω σε αυτή την κατηγορία, όχι τόσο στους ευτυχισμένους,  γιατί μεσολαβούν κι άλλοι παράγοντες και πρέπει να ξεχάσω πολλά περισσότερα, αλλά σίγουρα στους ωφελημένους λόγω της προσωρινής μνήμης. 

Στη δουλειά μου μπορεί πολλοί να εκνευρίζονται που δε θυμάμαι πολλά πράγματα, είτε πελάτες είτε συνεργάτες, αλλά για σκεφτείτε ότι εγώ όταν γυρίσω σπίτι μου μπορώ να κοιμηθώ ό,τι και να έχει συμβεί μέσα στη μέρα. Πολλοί θα με έλεγαν αναίσθητη, αλλά δεν είμαι και μπορώ να το πω με σιγουριά, γιατί όταν συμβαίνει το οτιδήποτε είμαι 100% εκεί με όλες μου τις αισθήσεις με μοναδικό σκοπό να λυθεί.

Τα άγχη της δουλειάς και της καθημερινότητας, τα προβλήματα που μπορεί να παρουσιαστούν και οι μικρές αναποδιές, είναι αυτά που μπορούν να οδηγήσουν έναν άνθρωπο στην παράνοια. Να χάσει τον ύπνο του ή να βλέπει όνειρα επηρεασμένα από τους προβληματισμούς του. Να ασπρίσουν τα μαλλιά του και να στριφογυρίζει για ώρες στο κρεβάτι. 

Δεν ξέρω αν χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη σε όσους το παθαίνουν αυτό, αν και προσωπικά πιστεύω πως όλοι χρειαζόμαστε λίγο ή πολύ για διαφορετικούς λόγους, πάντως όσοι ξεχνάνε σίγουρα αυτό το πρόβλημα το έχουν λυμένο. 

Με αυτή τη μνήμη, λοιπόν, ξεχνάω και ξεπερνάω σχετικά εύκολα καταστάσεις και αρνητικά συναισθήματα. Πχ.: Αν περάσει καιρός από κάτι που έχει συμβεί, από κάποιον που με πλήγωσε με οποιοδήποτε τρόπο ή που με εκνεύρισε, εγώ δε θα το θυμάμαι στο μέλλον και με αυτόν τον τρόπο δεν κρατάω κακίες 

Εγώ λοιπόν μπορεί να μη θυμάμαι το όνομα σου, αλλά το βράδυ θα κοιμηθώ.. εσύ
By Elena Atmatzidou

0 Comments :

Η υπομονή είν' αρετή

Σκεπτόμενη καταστάσεις και ανθρώπους γύρω μου κατέληξα στο συμπέρασμα πως οι άνθρωποι πια δεν έχουν υπομονή. Ίσως η καθημερινότητα, οι γρήγοροι ρυθμοί, μας έχουν κάνει ανυπόμονους, βιαστικούς, ευαίσθητους. 


Είναι πολλοί αυτοί που δεν προσπαθούν στην καθημερινότητα τους, δεν προσπαθούν να μιλήσουν, δεν προσπαθούν να δουλέψουν και κάποιοι ούτε καν να σκεφτούν! 

Παρατηρώ ανθρώπους που ψάχνουν για δουλειά, να απελπίζονται και να τα παρατάνε, ανθρώπους που δουλεύουν και τα περιμένουν όλα εύκολα, ανθρώπους που δεν μάχονται για πολλά στη ζωή τους. 

Πρόσφατα είχα και μια συζήτηση με την κυρία Αριστέα (εξαιρετική, γλυκύτατη, ευγενική και μητέρα δυο παιδιών 19 και 24χρ) και λέγαμε  για τις σχέσεις σήμερα. Παρατηρείται, λοιπόν, γενικά πως ο ένας στην αρχή της κάθε σχέσης συχνά φεύγει γρήγορα. Προσωπική μας άποψη είναι ότι πλέον δεν έχουμε την υπομονή να προσπαθήσουμε, τρέχουμε όλη μέρα και δε θέλουμε να μπούμε σε μια κατάσταση που θα μας προβληματίσει στο ελάχιστο. Και κάπως έτσι, με το πρώτο κώλυμα τα παρατάμε και αναζητάμε πάλι το εύκολο. 

Φίλοι μου, σε κανένα τομέα δεν υπάρχουν "εύκολα". Τίποτα στη ζωή δε χαρίζεται! Σίγουρα βλέπουμε κάποιους και απορούμε για το πως γίνεται να τα έχουν όλα αυτά, θα πω λοιπόν κι εγώ πως:
1. Δεν ξέρουμε αν κατακτήθηκαν όλα εύκολα 
2. Η ζωή μας δοκιμάζει ανάλογα με τις αντοχές μας. 

Δεν απογοητευόμαστε λοιπόν για τίποτα, προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο και εν τέλει θα το έχουμε! Και αν δεν το έχουμε, τότε δε θα ήταν το καλύτερο 😊

(Για μία ακόμη φορά άλλα ήθελα να πω και αλλιώς μου βγήκαν 😋

By Elena Atmatzidou


0 Comments :