Έχω κυκλοφορήσει σε αρκετές περιοχές και πόλεις, αλλά θα εστιάσω στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. Κυριακή μεσημέρι, ο καιρός απόλυτα ανοιξιάτικος και ο ήλιος από πάνω μας να μας ζεσταίνει και να μας θυμίζει πως το καλοκαίρι δεν είναι μακριά.
Περιμένω το λεωφορείο στη στάση απέναντι από το γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης προς την έξοδο της πόλης. Περνάνε από μπροστά μου μηχανές μεγάλες, μικρές, παπάκια και ό,τι άλλο μπορεί να κυκλοφορήσει και παρατηρώ ένα πράγμα: ότι κανένας δε φοράει κράνος!
Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο έφυγαν δυο παιδιά από την περιοχή της Καλλίπολης στην ηλικία των 25, είτε έφταιγαν είτε όχι , αλλά σε κάθε περίπτωση δε φορούσαν κράνος! Έφυγαν κ άλλα παιδιά από τον Πειραιά και τα περίχωρα και πένθησε πολύ το Facebook. Όλοι έγραφαν και ακόμα γράφουν και αναρωτιούνται "γιατί;", "ήταν τόσο νωρίς", "μας λείπεις" και άλλα τέτοια μηνύματα. Δεν έχει κανείς παραδειγματιστεί από αυτά τα γεγονότα; Δεν είναι εγγυημένο πως θα είχαν σωθεί αν είχαν τον κατάλληλο εξοπλισμό, αλλά σίγουρα θα είχαν περισσότερες ελπίδες!
Το Ίντερνετ και τα ΜΜΕ κάθε μέρα μας δείχνουν ποσό εύκολο είναι να φύγεις από αυτή τη ζωή κι εμείς τι κάνουμε; Είναι σα να προκαλούμε την τύχη μας! Τι είναι ένα κράνος; Μας ζεσταίνει και μας βαραίνει ενδεχομένως για κάποια λεπτά ή μπορεί και για λίγες ώρες, δεν αξίζει όμως μια θυσία η ζωή μας; Σκεφτείτε πόση αξία έχει τελικά... Δεν έχει σημασία η απόσταση που έχει σκοπό να διανύσει κάποιος, τα δυο παιδιά της Καλλίπολης χτύπησαν στη γειτονιά τους! Εσείς μπορεί να είστε οι σούπερ οδηγοί και να μην σας πτοεί τίποτα, αλλά ποτέ δεν είναι δυνατό να γνωρίζετε τι οδηγός είναι ο άλλος απέναντι σας και σε τι κατάσταση μπορεί να βρίσκεται.
Λίγη πρόληψη και προσοχή θέλει η ζωή... Είναι το μεγαλύτερο δώρο που μας δόθηκε... Ας μην το αφήσουμε να μας το "πάρουν" έτσι χωρίς καν να έχουμε προσπαθήσει λίγο...
by Elena Atmatzidou
